W młodo¶ci popełniłem wiele głupich i niewybaczalnych błędów, przeżyłem prawie wszystko. Ale moja opowie¶ć u¶wiadomi wam kim ja naprawdę byłem.
Wszystko zaczęło się gdy byłem dzieckiem, mieszkałem z rodzicami na farmie. Przez wiele lat żyli¶my w dobrobycie i dostatku. Ale pewnego dnia orkowie opu¶cili Nordmar i wypowiedzieli Królowi Rhobarowi wojnę. Przez pierwszy rok żyli¶my lepiej niż przez lata pokoju gdyż orkowie pl±drowali farmy nie szczędz±c na farmerach i ich plonach co też przyczyniło się do wzrostu cen towarów w mie¶cie. Pewnego dnia król podniósł cła prawie czterokrotnie i moi rodzice zaczęli tracić dobytek swojego życia. Mimo tego wci±ż byli¶my szczę¶liwi i wznosili¶my modły do innosa aby król wygrał t± wojnę. Lecz pewnego dnia orkowie najechali nasze ziemię i w czasie tego ataku zginęli moi rodzice a jedynym którym przeżył byłem ja. Byłem oszołomiony t± sytuacj± bo przez wiele lat moi rodzice płacili cła co do jednej sztuki złota a strażnicy miejscy w obawie  przed ¶mierci± pozwolili zignorować najazd orkow na ziemię moich rodziców. Jak oni mogli tak post±pić najwierniejsi wła¶ciciele ziemscy w okolicy którzy nawet nie pomy¶leli o buncie z powodu podwyższenia podatków a zginęli tak okrutn± ¶miercia bez nadzieji na pomoc. Byłem załamany udałem się więc do miasta w nadzieji na jak±kolwiek pomoc. Gdy dotarłem do miasta nie dostałem domu ani nawet jakichkolwiek pieniędzy na życie. Na szczę¶cie moi rodzice cieszyli się dobr± opini± za życia i mogłem wyżyć z pieniędzy które wyżebralem. Ci±gle pamiętałem o rodzicach oraz strażnikach miejskich którzy nie pomogli nam w czasie najazdu orków. W moim sercu zrodziła się chęć zemsty, ale byłem zbyt słaby by j± wypełnić. I tutaj wkroczyli magowie ognia którzy przygarnęli mnie do klasztoru. Byłem im wdzięczny za okazan± łaskę i zostałem nowicjuszem. Służyłem najwierniej że wszystkich nowicjuszy i pewnego dnia podszedłem do próby ognia która zdałem. Stałem się magiem ognia i stałem się sługa innosa. Ale ci±gle żyłem zemst± więc zacz±łem studiować arkana magii. Pewnego dnia zakończyła się moja nauka magii gdy osiagn±łem 3 kr±g, wtedy stwierdziłem że moja zemsta musi się dopełnić. Zabiłem wszystkich członków straży. Czułem się wtedy wspaniale, byłem spełniony. Postawiono mnie przed s±dem i nie bałem się konsekwencji swych czynów, ale wstawił się za mn± arcymistrz magów ognia i powiedział że to jest nie możliwe gdyż w czasie tego wydażenia rozmawiałem z nim na temat struktury magicznej. Zostałem ułaskawiony i gdy dotarli¶my do klasztoru mój mistrz mnie ukarał chłost± w imię innosa i powiedział m±dre słowa które zrozumiałem po latach ,,kierowanie się zemst± doprowadza nas do wyrzekania się samego siebie". Mój mistrz wiedział o wszystkim i chciał nawet ukarać strażników miejskich za niewypełnianie swoich obowi±zków oraz braku niesienia pomocy słabszym, powiedział mi to zaraz po chłostowaniu. Odpuszczono mi grzechy i żyłem jeszcze przez kilka lat w klasztorze. Aż pewnego dnia poznałem moj± miło¶ć Alice, byłem w niej zakochany od pierwszego wejrzenia. Ona równierz odwzajemniała uczucie jak± darzyło je moje serce. Nie byłem nawet w stanie wyrzec się miło¶ci do niej gdyż kapłani innosa musz± żyć w celibacie aż do końca swych dni. Próbowałem j± odstraszyć nawet tym że kilka lat przed jej spotkaniem zabiłem wszystkich strażników miejskich w mie¶cie. Niestety mój występek nie odstraszył Alice i wci±ż bardzo się kochali¶my, chcieli¶my nawet wzi±¶ć ¶lub ale którego¶ razu zostali¶my przyłapani przez magów ognia podczas jednego z naszych spacerów w okolicy byłej posiadło¶ci moich rodziców. Za to wykroczenie magowie chcieli mnie wygnać ale arcymistrz powiedział że jeżeli zerwe kontakty z moj± miło¶ci± to pozostanę w klasztorze. Odmówiłem arcymistrz był mn± rozczarowany a magowie oburzeni moim zachowamiem zabili moj± dziewczynę. I znowu kierowany zemst± zabiłem wszystkich magów ognia wł±cznie z arcymistrzem. Pamiętam że kiedy patrzyłem na mojego byłego mistrza powiedziałem do niego te słowa ,,Mistrzu zrzekam się tytułu maga ognia", przed odej¶ciem z klasztoru pochowałem Alice i złożyłem jej przysięgę ,,Alice przyżekam ci że była¶ moj± pierwsz± i ostatni± miło¶cia, proszę cię też o to aby¶ mi wybaczła że ciebie nieobroniłem" pocałowałem krzyż który zrobiłem z kiji i opu¶ciłem klasztor. Teraz nie było ratunku gdy s±d się o tym dowiedział skazał mnie na dożywotni pobyt w górniczej dolinie. Trafiłem tam i po pewnym czasie męczyło mnie sumienie, nie wiedziałem już kim ja jestem i pewnego czasu objawił mi się on ¦NIˇCY wytłumaczył mi czemu gryzie mnie sumienie i powiedział że mam doł±czyć do grupy kopaczy w starym obozie. Uczyniłem to i wypełniłem jego wolę. Przewodnikiem był ja¶nie o¶wiecony Fendorath i po pewnym czasie pod±żali¶my za nim i założyli¶my obóz na bagnie. Pewnego dnia Fendorath powiedział mi że już czas na nowgo przewodnika i uczynł nim mnie. Byłem zdziwiony że kto¶ taki jak ja może zostać przewodnikiem. Na pocz±tku się sprzeciwiałem się ale w końcu wypełniłem jego wolę zostałem ja¶nie o¶wieconym. Zrozumiałem też swoje błędy i odbyłem pielgrzymkę na której wyrzekli¶my się ze wszystkimi członkami 3 Bogów co radzę też wam. Żyję z tym tytułem do dzi¶ i zapamiętajcie t± naukę ,,Zemst± wyżekamy się tego kim my naprawdę jeste¶my".